کاوش موضوع ریز مقیاس نمایی

در مطالعهٔ تغییر اقلیم، ریزمقیاس‌نمایی، فرایند حرکت از پیش‌بینی‌کننده‌های بزرگ‌مقیاس به پیش‌بینی‌شونده‌ها در مقیاس محلی گفته می‌شود. هر مدل اقلیمی تلاش می‌کند تا فرایندهایی که روی اقلیم تأثیر می‌گذارند را شبیه‌سازی کرده و براساس آن اقلیم را برای سال‌های آینده پیش‌بینی کند. چون پیش‌بینی وضعیت اقلیم آینده تحت تأثیر پدیدهٔ تغییر اقلیم به‌طور قطعی ممکن نیست، راه‌حل جایگزین مشخص کردن امکان‌های رخداد گوناگون برای آن است که سناریو اقلیمی نامیده می‌شود. در حال حاضر، معتبرترین ابزار جهت تولید این سناریوها "مدل‌های چرخش عمومی" (GCM) و "مدل های گردش عمومی اتمسفری-اقیانوسی" (AOGCM) می‌باشند. مدل‌های چرخش عمومی مدل‌های سه‌بعدی هستند که با استفاده از سناریوهای انتشار می توانند آثار انتشار گازهای گلخانه‌ای بر اقلیم فعلی و آینده کرهٔ زمین را بر اساس سنارویو های محتمل در انتشار گازهای گلخانه ای پیش‌بینی کنند . با این حال، یکی از محدودیت‌های اصلی در استفاده از خروجی‌های اقلیمی مدل‌های چرخهٔ عمومی (GCM) و "مدل های گردش عمومی اتمسفری-اقیانوسی" (AOGCM) این است که دقت تجزیهٔ مکانی و زمانی آنها با دقت موردنیاز مدل‌های منطقه‌ای و هیدرولوژیکی مطابقت ندارد. دقت مکانیِ این مدل‌ها در حدود ۲۰۰ کیلومتر است، که این دقت به‌ویژه برای بررسی مناطق کوهستانی و پارامترهای اقلیمی نظیر بارش و دما مناسب نیست. تکنیک‌های کوچک مقیاس‌نمایی، اطلاعاتی دربارهٔ حوضهٔ آبریزی با مقیاس کوچک‌تر در اختیار ما قرار می‌دهد.... بیشتر در ویکی پدیا